Sunday 9 September 2012

ပုံပြင်


 သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ဓညင်းသီး ပိုစ်လေးဖတ်မိပြီး ကြားဖူးတဲ့ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်သွားသတိရလို့ ပြောပြချင်လို့။ နားမထောင်ချင်လဲ ပြောပြီဟေ့။
ဟိုးရှေးရှေးတုံးက ရွာတစ်ရွာမှာ သိပ်ချစ်ကြတဲ့လင်မယားနှစ်ယောက်ရှိသတဲ့။ လူမှူရေး စီးပွားရေး တွေမှာလည်း နှစ်ယောက်လုံးတက်ညီလက်ညီရှိကြလို့ သာယာတဲ့အိမ်ထောင်ရေးဖြစ်ကြသတဲ့။ ဒါပေမယ့် ယောင်္ကျားက ဘာသာရေး ရိုသေကိုင်းရှိုင်းပြီး မိန်းမကတော့ ဘာသိဘာသာပဲတဲ့။ အဲလိုနဲ့နေလာလိုက်တာ တနေ့တော့ယောင်္ကျား က မကျန်းမမာဖြစ်ပြီး သေသွားပါရောတဲ့။  အဲဒါနဲ့ မိန်းမက ပူဆွေးဝမ်းနဲကျန်နေခဲ့ပြီး ယောင်္ကျားကတော့ သူ့ရဲ့ ကောင်းမှူကံကြောင့် နတ်ပြည်မှာ နတ်သားသွားဖြစ်နေသတဲ့။ နတ်သားလေးဟာ သူ့ကံကြောင့် နတ်သမီးလေးတွေ တဖက်ကိုငါးရာလောက် ပေါ်လာတာကို စိတ်မဝင်စားပဲ လူ့ပြည်က သူ့မယားဟောင်းလေးကိုပဲ လွမ်းနေပါသတဲ့။ အဲဒါနဲ့ နတ်သမီးတွေလဲတင်းပြီး သိကြားမင်းကြီး သွားတိုင်တော့ သိကြားမင်းကြီးက နတ်သားကိုခေါ်မေးတာပေါ့၊ မင်းဘာဖြစ်နေလဲဆိုပြီး။ အဲဒါနဲ့ နတ်သားလေးက သူ့မယားလေးကိုပဲ သတိရနေကြောင်း ဖြစ်နိုင်ရင် နတ်ပြည်ကို ခဏလောက်ခေါ် တွေ့လိုကြောင်း ခွင့်တောင်းသတဲ့။ သိကြားမင်းကြီးလဲ ဒီကောင်ဖာလူဒါတွေ ရှိရက်နဲ့ ငပိလွမ်းတဲ့ကောင်၊ ငပိနဲ့ ဘယ်နှစ်ရက်နေနိုင်မလဲ ကြည့်သေးတာပေါ့ ဆိုပြီး ခွင့်ပြုလိုက်ပါသတဲ့။
နတ်သားလဲ ဝမ်းသာအားရနဲ့ တခါတည်း လူ့ပြည်ဆင်း၊ သူ့မိန်းမလေးသွားခေါ်လာပြီး နတ်သမီးတွေဘေးချိတ်လို့ လူမိန်းမနဲ့ပဲ ပျော်ပျော်ကြီး ပေါင်းနေပါသတဲ့။ ဒါပေမယ့် မကြာပါဘူး လူ နဲ့ နတ်တို့ သက်တမ်းခြင်း မတူတာကြောင့် လူမိန်းမလေးဟာ အိုမင်းစပြုလာပါတယ်။ ဒါကြောင့် နတ်သားလေးက သူ့မိန်းမကို၊ အင်း ဒီတိုင်းဆိုရင်မဖြစ်ဘူး၊ မင်းလူ့ပြည် ခဏပြန်အုံး၊ ငါရွှေတွေ ပေးလိုက်မယ်၊ မင်းကုသိုလ်ကောင်းမူလုပ် ပြီး ငါနဲ့ပေါင်းရပါစေလို့ ဆုတောင်း လို့ပြောသတဲ့။ အဲဒီမှာ သူ့မိန်းမက နတ်ပြည်မှာ သီးတဲ့ အသီးတမျိုးကို အလွန်ကြိုက်နေသတဲ့။ အဲဒီအသီးဟာ အလွန်မွှေးပြီး စိမ့်တယ်ဆိုပဲ။ ဒါနဲ့သူ့ယောင်္ကျားကို အဲဒီအသီးကို ယူသွားခွင့်ပြုဖို့ တောင်းတာပေါ့။ ယောင်္ကျားနတ်သားကလဲ ဒါကနတ်ပြည်က အသီးဆိုတော့ ယူခွင့်မရှိဘူး လို့ပြောလိုက်သတဲ့။ မိန်းမက ဒါဆိုလဲပြီးတာပဲလေ ဆိုပြီး ငါးသလောက်ပြုံးလေး တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သတဲ့။
အဲလိုနဲ့ပဲ တိုတိုနဲ့ လိုရင်းကို ပြောရရင်တော့။ မိန်းမလဲလူ့ပြည်ကို ပြန်ရောက်လာပြီး ကောင်းမှူတွေလုပ်၊ လုပ်တိုင်းလဲ သူ့ယောင်္ကျားနဲ့ပြန်ပေါင်းရပါစေလို့ ဆုတွေတောင်းသတဲ့။ နောက်ဆုံးသေသွား ပါရောတဲ့။ သူ့ယောင်္ကျားဆီ ပြန်ရောက်လား မရောက်လားတော့ မသိတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူသေသွားတော့ သူ့ခြံထဲမှာ ဘယ်သူမှ တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးကြတဲ့ အပင်တစ်ပင်ကျန်ခဲ့တယ်တဲ့။ အဲဒီ အပင်က အသီးက ပြုတ်စားရင် အင်မတန် စိမ့်သတဲ့။ ဒါပေမယ့် နံတော့ အတော် နံတယ်ဆိုပဲ။ နတ်ပြည်က အသီးကို လူ့ပြည်မှာပြန်စိုက်လို့လား ဒါမှမဟုတ် ဘာလို့လားတော့ မသိကြပါဘူးတဲ့။ သူကသေသွားပြီဆိုတော့ မေးလို့လဲမရတော့ဘူးကိုး။ အဲ ပုံပြင်ကတော့ ဒါပါဘဲ။
မင်းဟာက ဘာကြီးလဲလို့ ကျွန်တော့်ကို မမေးကြနဲ့နော်။ ကျွန်တော်လဲကြားဖူးတာလေး ပြန်ပြောပြတာ။

______
ကွန်းဇော်

No comments:

Post a Comment